Για να σχηματίσουμε το μέλλοντα των φωνηεντόληκτων ρημάτων, (δηλαδή των ρημάτων που έχουν χαρακτήρα φωνήεν π.χ. λύω )
· παίρνουμε το ρήμα όπως το κλίναμε στον ενεστώτα
· ανάμεσα στο θέμα και στην κατάληξη προσθέτουμε το χαρακτηριστικό γράμμα του μέλλοντα που είναι το -σ-
και λέγεται χρονικός χαρακτήρας.
λύ-σ-ω
|
λύ-σ-εις
|
λύ-σ-ει
|
λύ-σ-ομεν
|
λύ-σ-ετε
|
λύ-σ-ουσιν
|
Τι γίνεται με τα ρήματα που είναι αφωνόληκτα;
όσα, δηλαδή, έχουν χαρακτήρα:
χειλικό: π, β, φ
ουρανικό: κ, γ, χ
οδοντικό: τ, δ, θ
Ο χαρακτήρας των ρημάτων αυτών ενώνεται με το -σ- του μέλλοντα και μας δίνει διάφορες μεταβολές. Έτσι,
Τα χειλικόληκτα: π, β, φ, πτ, + σ = ψ, π.χ.
τρέπω > τρέψω,
τρίβω > τρίψω,
γράφω > γράψω,
βλάπτω > βλάψω
τρίβω > τρίψω,
γράφω > γράψω,
βλάπτω > βλάψω
γρά-ψ-ω
|
γρά-ψ-εις
|
γρά-ψ-ει
|
γρά-ψ-ομεν
|
γρά-ψ-ετε
|
γρά-ψ-ουσιν
|
Τα ουρανικόληκτα: κ, γ, χ ττω, σσω, ζω + σ = ξ, π.χ.
διώκω > διώξω,
λέγω > λέξω,
ἄρχω > ἄρξω,
φυλάττω > φυλάξω
λέγω > λέξω,
ἄρχω > ἄρξω,
φυλάττω > φυλάξω
ἄρ-ξ-ω
|
ἄρ-ξ-εις
|
ἄρ-ξ-ει
|
ἄρ-ξ-ομεν
|
ἄρ-ξ-ετε
|
ἄρ-ξ-ουσιν
|
Τα οδοντικόληκτα: τ, δ, θ μερικά σε -ττω, -ζω και -ίζω + σ = σ, π.χ.
πείθω > πείσω,
σχίζω > σχίσω
σχίζω > σχίσω
πεί-σ-ω
|
πεί-σ-εις
|
πεί-σ-ει
|
πεί-σ-ομεν
|
πεί-σ-ετε
|
πεί-σ-ουσιν
|
Σημείωση: τα ρήματα που έχουν ρηματικό χαρακτήρα δ, τελειώνουν σε -ίζω και έχουν περισσότερες από δύο συλλαβές σχηματίζουν το μέλλοντα σε -ιῶ, π.χ.
νο-μί-ζω > νομιῶ,
κο-μί-ζω > κομιῶ
νο-μί-ζω > νομιῶ,
κο-μί-ζω > κομιῶ